Bij consultaties treden tussen artsen en allochtone patiënten vaak communicatiestoornissen op. In 1991 ging daarom in Vlaanderen een project van start rond interculturele bemiddeling in de gezondheidszorg. In onderstaand artikel worden de knelpunten besproken die bij een eerste evaluatie van het project aan het licht kwamen en worden aanbevelingen voor een betere samen werking geformuleerd.

Empirisch onderzoek toonde reeds aan dat er verschillen zijn in de zorgvraag tussen allochtone en autochtone patiënten (zie Huisarts Nu 1993; 22 (6): 248-254). Maar zijn er ook verschillen in de al­lochtone bevolkingsgroep zelf? Voor Marokkanen bijvoorbeeld wordt zelden een onderscheid gemaakt tussen Berber en Arabieren. Nochtans verschillen beide etnische groepen op een aantal vlakken. Zo hebben Berberpatiënten een grotere preventieve zorgvraag, een actiever ziektegedrag, ze bezoeken meer religieuze genezers, melden zich later aan hij de huisarts en hebben ook meer sociale conflicten met onze...

De grens tussen incest en seksueel geweld is moeilijk te trekken. Tussen het extreme zwijgen en de extreme woordenvloed van de slachtoffers is het voor de hulpverlener vaak moeilijk schipperen. De wetenschap is niet altijd bij machte op onze vragen of die van onze patiënten een antwoord te formuleren. Bijgaand artikel gaat op zoek naar een hypothese die in de praktijk praktisch bruikbaar zou kunnen zijn, maar laat nog heel wat vragen open. Zowel de methode als de resultaten bieden voer voor overpeinzingen.

Heel wat hulpverleners worden nu en dan geconfronteerd met de schrijfdrang van sommige patiënten. Dit gebeurt meestal in de vorm van brieven gericht aan de hulpverlener, of in sommige gevallen als een vraag van de patiënt aan de arts om (een deel van) zijn dagboek te lezen. Bij onderzoeken in verband met incest en maaglijden viel het op welke waardevolle functie het schrijven van de patiënt vaak vervulde in het verbeteren van zijn toestand en in zijn wijze van omgaan met de klachten. Deze tekst geeft enkele theoretische beschouwingen en een aantal praktische richtlijnen voor het werken met...

In verscheidene studies van kleinschalige met geïndustrialiseerde samenlevingen toonden antropologen aan dat medische kennis en het medisch handelen onverbrekelijk verbonden zijn met de cultuur in haar geheel.

In een eerste deel hebben we een definitie gegeven van medische antropologie. We hebben kort een aantal verschilpunten genoemd tussen onze geneeskunde en de geneeswijzen die in andere culturen bestaan. Het zijn precies deze verschillen die het medisch antropologisch onderzoek zo boeiend maken en die ook de hoop rechtvaardigen dat deze wetenschap een reële bijdrage tot onze geneeskunde zal leveren. In dit tweede deel gaan we dieper in op een aantal socio-culturele factoren die ziekte en herstel beïnvloeden. We bespreken een hele reeks medisch-antropologische onderzoekingen, waarvan er een...

Het doel van deze bijdrage is het belang van culturele factoren in het ontstaan en de behandeling van ziekte, evenals in het eventuele herstel, aan te tonen. De tekst wil een inleiding zijn tot het vakgebied van de medische antropologie, hoewel heel wat onderzoek waar hier naar verwezen wordt, met door medische antropologen verricht werd Cecil Helman, een Britse huisarts en antropoloog, onderscheidt vier aspecten in het medisch-antropologisch onderzoek. — Ten eerste is het de studie van de wijzen waarop mensen in verschillende culturen het ontstaan van ziekte verklaren (de studie van...